Expositie Nathalie Schnider

Zij boetseert haar mensfiguren uit zachte klei die tijdens het modelleren een zekere en vlotte verwerking vereist.

Kleurgebruik speelt een belangrijke rol in de beleving van Nathalie's werk.

In de postbarokke westerse cultuur heeft beeldhouwkunst meestal geen kleur, dat wil zeggen dat het beeld de kleur van de materie heeft; de kleur van de steen, van hout, brons dat alleen gebeitst wordt door het aanbrengen van een patina. De beelden van Nathalie zijn echter polychroom en heel speciaal gekleurd in heldere pastelkleuren (zonder zwart aan te brengen) die het dynamische karakter van de afbeeldingen verder versterken. De lichte pasteltinten bundelen het licht en lijken de figuren lichtvoetiger te maken. Het aardse karakter van de keramiek wordt naar de achtergrond gedrongen. Het veel gebruikte geel, oranje en fel lichtgroen brengen veel licht in de ruimte rondom het beeld. Haar methode is vergelijkbaar met die van een schilder. De sculpturen die zijn gemodelleerd uit roodbakkende steengoedklei worden in rauwe staat beschilderd nadat ze eerst zijn bedekt met een grondlaag porseleinslip. De gekleurde porseleinslips en het glazuur worden net als een schilder doet op een palet gemengd en met snelle toetsen op het vrij grove kleivlak aangebracht. Dat lijkt spontaner dan het in werkelijkheid is. Omdat elke toon raak moet zijn, moet ze er alert op zijn het geheel niet te bederven. Ze stelt dat het kleuren soms meer tijd kost dan het modelleren. Zo komt zij tot een intuïtieve als ook speelse dialoog met haar materiaal. Een dialoog die bij haar altijd door muziek begeleid wordt.