Deventer Op Stelten en de Brink

Hoe houd je het droog op drassige grond?

De naam komt van het Oudnederlandse bringa; ‘begrensd terrein’. Rond 1200 ontstonden twee stadsdelen: de Hofzijde. Genoemd naar de Bisschopshof een complex van gebouwen waaronder een paleis, kapellen en tuinen. Het was de residentie van de bisschop van Utrecht. Het andere stadsdeel was de Bergzijde. Genoemd naar het stadsdeel Bergkwartier. Daartussen bleef een vlakte onbebouwd. Het was drassige grond. Door het ophogen van het terrein kwam een groot plein tot stand: de Brink.

Kooplieden vestigden zich er met woningen en handelsgebouwen. In de Hanzeperiode groeide het uit tot centrum met vijf jaarmarkten. Handelaren uit heel Noordwest-Europa kwamen voor de in- en verkoop van graan, laken, stokvis, wijn, bier en zout. Nu, bij Deventer op Stelten, komen theatergezelschappen uit heel Europa. Steltlopen is meer dan acrobatiek. Het is een manier om verhalen te vertellen. Theater op stelten maakt gebruik van prachtige kostuums, indrukwekkende constructies, licht, geluid en beweging. Je hoeft het verhaal niet te verstaan om het te begrijpen.

Ooit waren stelten een praktisch hulpmiddel voor boeren om zich droogvoets te verplaatsen door het drassige landschap. Wat toen noodzaak was, is nu een kunstvorm geworden. Steltenlopers op de Brink schrijden voort alsof het de normaalste zaak van de wereld is om een halve meter – of nog hoger – boven de rest uit te komen. Ondertussen vertellen ze verhalen op wat vroeger drassige grond was. Zou men toen op de Brink ook al op stelten hebben gelopen?