Expositie: Tussenruimte | Kunstenlab

Danny Foolen is gefascineerd door het begrip ruimte. Wat is ruimte eigenlijk? Waar begint het en waar houdt het op? In zijn werk onderzoekt hij deze vragen door middel van schaalmodellen, installaties en fotografie. Ruimte is overal, maar we hebben kaders nodig om het te kunnen zien. Danny Foolen speelt met onze behoefte aan kaders. Zijn objecten bevatten herkenbare elementen, zoals deuren en ramen, maar de manier waarop die elementen bij elkaar zijn gebracht werkt vervreemdend. Wat we zien en ervaren in zijn werk ligt niet in lijn met onze verwachtingen van hoe fysieke ruimte zich gedraagt. Onze onbewuste aannames over ruimte worden blootgelegd en ontkracht.

In de projectruimte toont hij een nieuwe installatie. Een grote L-vormige wand balanceert aan een kant op een object, waardoor de muur bijna lijkt om te vallen. Door dit evenwicht op te zoeken zet Danny Foolen als het ware de tijd stil. Als kijker word je gedwongen om je te verhouden tot de dreigende ruimte die ontstaat tussen jou en de overhellende muur. Bij nadere inspectie blijkt het object waar de muur op rust een andere, kleine ruimte te zijn. Het lijkt een schaalmodel van een kamer, waarvan het perspectief sterk verwrongen is. Danny Foolen speelt hier met het idee van het stapelen van ruimte, wat volgens hem een paradoxaal uitgangspunt is: 'Ruimte is overal en is dus eigenlijk niet iets dat je kunt stapelen. Je verdeelt iets dat niet te verdelen is'.

Als mens hebben we een bijzondere relatie met ruimte. We zijn constant bezig ons tot ruimte te verhouden. We proberen het te bezitten en naar onze hand te zetten, maar eigenlijk is dit een onmogelijk verlangen. Ruimte blijft in de kern ongrijpbaar. Ook Danny Foolens pogingen om grip hierop te krijgen zijn dus gedoemd te mislukken. Juist in de zinloosheid van zijn vergeefse pogingen zit de kern van zijn werk.