no.129 heavy frost

Als kunstenaar werkt Roos van Haaften met wat zich aandient: van objecten die ze vindt op straat tot beelden die zij tegenkomt in de krant. Ze haalt bouwafval, glas en spiegels uit hun eigen context en plaatst ze samen met de gevonden objecten en beelden in een nieuwe omgeving. Aangelicht door theaterlampen projecteert ze vluchtige lichtbeelden in de ruimte. Zo werkt ze op haar best: reagerend op iets ogenschijnlijk belangeloos. Ze speelt ping-pong tussen wat zich aandient en wat zij zelf initieert en zo ontstaan er beelden van bekende en nieuwe werelden waar je als kijker heen en weer beweegt tussen tastbare materialen en nostalgische beelden. Ultimate Playground De afgelopen jaren werkt Van Haaften veelal met zwart, wit en grijstonen. Daarnaast kent haar werk een dualiteit tussen de fysieke materialen in de ruimte en het virtuele lichtbeeld dat het oproept. Maar wat gebeurt er wanneer de kunstenaar plotseling alleen nog maar met kleur werkt? Met niks dan folie en filters? Of wanneer de figuratieve beelden worden vervangen door abstracte lichtwerken? Op uitnodiging van Kunstenlab in het programma ‘Ultimate Playground’ heeft Van Haaften deze sprong durven wagen. Roos van Haaften: 'Het proces begon met een soort existentiële crisis. Om een uitstap te kunnen maken van wat ik gewoonlijk doe, moet ik eerst inzoomen op wat het precies is wat ik doe en waarom ik dat doe. Nu ik dat scherper heb, ervaar ik vrijheid om nieuwe sporen te volgen. Ik ben benieuwd waar de grens met kitsch ligt wanneer mijn werk er plots uitziet als een zuurstok of toverbal. Of misschien zoek ik wel naar iets meer subtiels met daglicht-tonen. Van rode luchten tot blauwig ochtendlicht en terug naar schemerig roze.'